Terapia blizny

Blizna jest zmianą skórną powstałą na skutek uszkodzenia skóry właściwej. Pojawia się w następstwie urazów – po oparzeniach, zabiegach chirurgicznych, a także po przebytych chorobach skóry – trądziku, ospie. W miejscu ubytku skóry właściwej tworzy się tkanka łączna włóknista. Gojenie się rany może odbywać się na dwa sposoby. Jednym z nich jest rychłozrost, spotykany przy opatrzeniu rany przez chirurga.

Drugi sposób to ziarninowanie. Rana pozostaje bez interwencji chirurgicznej, goi się samoistnie.
Ze względu na charakter blizn dzielimy je na zanikowe (atroficzne), przerosłe (hipertroficzne) oraz normotroficzne (w poziomie skóry). Blizny zanikowe powstają, kiedy dochodzi do zaburzenia procesu gojenia pod postacią zmniejszonej syntezy tkanki łącznej. Zmiany przerostowe cechuje zwiększona ilość nowotworzonej tkanki łącznej nad tkanką zniszczoną. Podobne do blizn hipertroficznych są łagodne nowotwory skóry – bliznowce (keloidy). W przeciwieństwie do zm

ian przerosłych charakteryzują się niekontrolowanym rozrostem poza granice rany. Przyczyny zaburzenia rozkładu i syntezy kolagenu w przypadku bliznowców nie są do końca wyjaśnione. Guzkowate zmiany lub płaskie wypustki, zaczerwienienie, swędzenie, tendencja do powiększania się z upływem czasu to cechy charakteryzujące keloidy. Bliznowce najczęściej powstają w okolicach mostka, ramienia, pleców, żuchwy i płatków usznych. Blizny są powodem kompleksów zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Mogą być problemem zdrowotnym i estetycznym. Zwłaszcza defekty skóry eksponowanej (twarz, szyja, dekolt, dłonie) są szczególnie uciążliwe.

W naszej praktyce od lat mamy do czynienia zarówno z chirurgią ortopedyczną jak również traumatologiczną co oznacza, że pacjenci trafiają do nas bardzo często tuż po zabiegach chirurgicznych nie mając nawet pojęcia, że w codziennej pracy z nim będziemy tak wielka wagę przykładali na to co znajduje się pod opatrunkiem. Praca z blizna często rozpoczyna się gdy ta jeszcze blizną nie jest- jest jeszcze rana z obecnością szwów.

W codziennej praktyce spotykamy się z bliznami w obrębie praktycznie wszystkich części ciała powstałych w skutek:

• zespoleń kończyn po urazach
• poparzeń
• endoprotezoplastki stawów
• zabiegów chirurgicznych jamy brzusznej
• zabiegów wewnątrz klatki piersiowej
• cięć cesarskich
• urazów twarzy
• rewizji ortopedycznych
• ingerencji onkologicznych
• odjęcia piersi
• rekonstrukcji piersi
• przeszczepu narządów
• chirurgicznej redukcji nadmiaru tkanki skórnej
• i wielu innych – często każdy przypadek jest wyjątkowy

Do terapii blizny podchodzimy w sposób ambitny stawiając sobie za honor aby w żaden sposób nie zaburzała funkcji narządu ruchu- co niestety jest dość częstą sytuacją. Kolejną kwestia jest estetyka wizualna. W zależności od możliwości pacjenta oraz jego tolerancji na bodźce stosujemy w terapii blizny:

• laseroterapię punktową (w warunkach sterylnych jeszcze gdy ta jest raną oraz przy utrudnionym gojeniu)
• sollux (naswietlanie IR)
• jonoforezę z lekami zmiękczającymi blizny
• ultradźwięki
• ultrafonoforezę
• masaż leczniczy
• terapię manualną ręczną i narzędziową
• pinoterapię
• kinesiotaping (plastrowanie dynamicze)
• suche igłowanie- akupunkture medyczną