Laseroterapia
Biostymulacja laserowa jest metodą leczniczą polegająca na inicjowaniu bądź pobudzaniu (stymulacji) odpowiedzi fizjologicznej organizmu. Stosuje się w tym celu małe dawki energii, które nie powodują miejscowego wzrostu temperatury tkanek o więcej niż 1°C.
Efekty biostymulacji będące wynikiem działania światła laserowego można ogólnie rozpatrywać na poziomie subkomórkowym, na poziomie komórki oraz na poziomie tkanki. W wyniku absorpcji promieniowania laserowego przez struktury skóry następuje przeniesienie elektronów danego atomu lub danej molekuły na wyższy poziom energetyczny (zjawisko absorpcji promieniowania). Stan ten należy do nietrwałych, gdyż atom lub molekuła dążą do powrotu do poprzedniej postaci energii elektromagnetycznej – najczęściej ciepła- i wywołuje w organizmie przemiany fotochemiczne, które z kolei inicjują reakcje biologiczne. Energię lasera absorbują głównie barwniki zawarte w strukturach komórkowych. Rekcje zachodzące na poszczególnych poziomach są ściśle ze sobą powiązane i wynikają z siebie wzajemnie, dając końcowy efekt terapeutyczny. Fotoreceptory zawarte w komórkach absorbują energię, skutkiem czego zmienia się ich aktywność biologiczna. W tkance zachodzą fotoreakcje, pożądane w procesie leczenia.
Reakcje będące wynikiem oddziaływania promieniowania laserowego zachodzą w tkance w różnym czasie. Można je podzielić na wczesne i odległe. Absorpcja energii laserowej przez struktury komórkowe ma miejsce w bardzo krótkim czasie, natomiast reakcje biologiczne wywołane pod jej wpływem można zaobserwować najwcześniej kilka sekund lub minut po naświetlaniu (reakcje wczesne). Efekty biostymulacji laserowej stwierdza się jeszcze kilka godzin, a nawet kilka dni po zakończeniu terapii (reakcje odległe).
Oddziaływanie promienia laserowego na poziomie tkanki można określić jako reakcje wtórne. Zalicza się do nich głównie efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny oraz działanie biostymulacyjne na tkankę. Po naświetlaniu 
promieniem laserowym można zauważyć zwiększony przepływ krwi w tkankach, powodujący lepszą wymianę elektrolitów pomiędzy komórkami. Stwierdza się również znaczną poprawę ukrwienia i zwiększenie mikrokrążenia. Dochodzi też do rozszerzenia naczyń chłonnych oraz wzmożonego przepływu chłonki. W wyniku promieniowania laserowego zmniejsza się przepuszczalność naczyń krwionośnych. Ma ono także istotny wpływ na układ odpornościowy, zwiększając aktywność żerna monocytów i granoluocytów obojętnochłonnych. Hamuje też narastanie obrzęku w ostrej fazie procesu zapalnego oraz przyspiesza formowanie się ziarniny. Naświetlanie już istniejących hipertroficznych blizn powoduje ich regeneracje. Zmiany stężenia histaminy i serotoniny wiążą się głównie z pożądaną modyfikacją mikrokrążenia. Zwiększone stężenie endorfin odpowiada za działanie przeciwbólowe. Promieniowanie laserowe małej mocy jest czynnikiem modyfikującym stan czynnościowy zdrowej i uszkodzonej tkanki nerwowej. W obrębie urazu obserwuje się z jednej strony przyspieszoną regenerację uszkodzonych włókien nerwowych i ich mielinizację, a z drugiej podwyższenie potencjału czynnościowego nieuszkodzonych nerwów obwodowych. Można zauważyć również przyspieszoną regenerację tkanki kostnej, wywołaną wzrostem aktywności osteoblastów.
Wskazania do stosowania laseroterapii:
– leczenie trudno gojących się ran i owrzodzeń
– utrwalenie przeszczepów skóry
– leczenie blizn pooperacyjnych
– leczenie chorób narządu ruchu (zwyrodnieniowe i stany zapalne stawów)
– schorzenia o etiologii przeciążeniowej i zwyrodnieniowo-wytwórczej (np. łokieć tenisisty lub uszkodzenie ścięgna Achillesa)
– przyspieszenie gojenia urazów w złamaniach, zwichnięciach, skręceniach, stłuczeniach
– uszkodzenia nerwów obwodowych oraz ich nerwobóle
– leczenie chorób naczyń żylnych i chłonnych (np. zespól pozakrzepowy)
– w stomatologii: terapia zapaleń zębodołu, paradontoza, w celu gojenia pooperacyjnego
– w dermatologii i kosmetologii: leczenie świeżych blizn, bliznowców, oparzeń, zapalenia skóry i łysienia
– terapia trądziku
– w podologii: stany zapalne towarzyszące wzrastaniu paznokci oraz w stanach zapalnych wału paznokcia
– stopa cukrzycowa
Przeciwwskazania:
– stany nowotworowe, zagrożenia nowotworowe, nowotwory do 5 lat od wyleczenia
– ciąża
– czynna gruźlica płuc
– młodzieńcza cukrzyca
– ciężkie infekcje pochodzenia wirusowego, bakteryjnego i grzybiczego
– krwawienie z przewodu pokarmowego
– nadczynność tarczycy
– przyjmowanie leków fotouczulających
